فداکاری غم انگیز آقا معلم - پرسینا بلاگ

به گزارش گروه حوادث خبرنگاران، چند روز از فوت داود ستوده، معلم فداکار 35 ساله می گذرد و بسکمک از شاگردان و حتی همکارانش مرگ او را باور ندارند.

علی ستوده، عموی معلم فداکار در مورد روز حادثه به خبرنگار جام جم می گوید: 28 خرداد بود که برادرزاده ام برای انجام کار شخصی از تهران خارج شد. آن طور که در گزارش پلیس آمده است، حوالی ساعت 9 و 30 دقیقه صبح روز حادثه، داود حوالی رودخانه ای در مرزن آباد مشغول صبحانه خوردن بود که متوجه داد و فریاد زن جوانی شد که برای نجات فرزندش از مردم کمک می خواست. فرزند آن زن داخل رودخانه، حوالی مرزن آباد سقوط کرده و در حال غرق شدن بود. داود که متوجه کمک خواهی او شده بود، به سرعت وارد رودخانه شد تا کودک را نجات دهد. پدر کودک که دقایقی پیش از حادثه برای آوردن میوه رفته بود، متوجه صدای کمک خواهی همسرش شد. اما تا پدر کودک بیاید، داود تلاش کرده بود کودک را نجات دهد که متاسفانه پیروز نشد و هر دو با هم غرق شدند. پیکر برادرزاده ام دو ساعت پس از حادثه و پیکر کودک هفت ساله هم روز بعد از حادثه پیدا شد.

او با گلایه از برخی رسانه ها ادامه می دهد: در خبرها نوشته شده بود که کودک نجات پیدا کرده، در حالی که این طور نیست و هر دو با هم فوت شدند. من حتی این موضوع را هم اعلام کردم، اما کسی به آن توجه نکرد. از شما می خواهم بنویسید کسی نجات پیدا نکرده، اما به هرحال از ارزش تلاش های برادرزاده ام، برای نجات آن کودک نمی کاهد.

نخبه پرور و کارآفرین بود

محمد آبادی، مدیر هنرستان اندیشه منطقه چهاردانگه با ابراز تاسف و ناراحتی از فوت ناگهانی یکی از معلمان مدرسه اش به خبرنگار جام جم می گوید: چند روز پیش ساعت 10 صبح بود که فردی به مدرسه آمد و گفت من ستوده ام. فکر کردم والدین یکی از دانش آموزانم که نام او هم ستوده است، باشد. اما گفت عموی همکارتان هستم. از مشاهده رنگ سیاه پیراهنش نگران شدم و پرسیدم چرا مشکی پوشیده اید که گفت برادرزاده ام فوت کرده است. من و دو نفر از همکارانم تا چند دقیقه پس از شنیدن این خبر، متوجه اتفاقی که رخ داده بود، نشدیم. طوری شد که دوباره زنگ زدم و از عمویش توضیح حادثه را پرسیدم و او برایم توضیح داد. اتفاق بسیارناگواری بود و تا چند روز پس از حادثه، به شدت ناراحت و غمگین بودم. آقای ستوده یکی از بهترین همکاران ما و نخبه پرور و کارآفرین بود. او از سال 90 در مدرسه ما به نام مهندس نقشه کشی صنعتی، دروس تخصصی را تدریس می کرد و حدود 14 سال هم سابقه کار داشت. او بسیار متدین و بامعرفت بود و زبانم از گفتن خوبی های او قاصر است. احمد عمرانی، سرپرست بخش هنرستان اندیشه و یکی از دوستان او در ادامه صحبت های مدیر هنرستان می گوید: آقای ستوده سه شرکت داشت و 100 خانواده را نان می داد. او دانش آموزان بی بضاعت را به کارگاه می برد و به آنها کار و در واقع ماهیگیری یاد می داد تا با یادگیری کار، زندگی شان را تامین کنند. یکی از همین دانش آموزان حالا یک CNCکار حرفه ای شده است. تمام کارگاه ها را تجهیز کرد و حدود 10، 12 عدد رایانه خوب خریداری کرد تا دانش آموزان استفاده کنند. من تهران نبودم که این خبر را شنیدم و وقتی متوجه شدم، از اردبیل تا تهران گریه کردم. واقعا حیف شد...

حسین شهبازی، معاون آموزشی منطقه چهاردانگه هم ادامه می دهد: 10 سال به طور غیرمستقیم آقای ستوده را می شناختم. حالم از شنیدن خبر فوت ناگهانی او بسیار بد است و نمی توانم باورکنم. او انسانی بسیار شریف و مهربان بود. چندبار می خواست از مدرسه برود که از او خواهش کردم و گفتم منطقه محروم است، بچه ها و دانش آموزان به افرادی مثل شما نیاز دارند، او هم قبول کرد، ماند و کمک هایش به بچه ها را ادامه داد. هنوز هم در شوک هستم، اما تقدیر خداوند بر رفتن آقای ستوده بوده است.

لیلا حسین زاده - حوادث / روزنامه خبرنگاران

گروه ساختمانی آبان: گروه ساختمانی آبان: بازسازی ساختمان و تعمیرات جزئی و کلی و طراحی ویلا و فضای سبز و روف گاردن، طراحی الاچیق، فروش درب های ضد سرقت