کشف جسدی باستانی با مغز شیشه ای - پرسینا بلاگ

مغز شیشه ای متعلق به یک مرد 25 ساله است که مامور محافظت از یک معبد بوده است

آتشفشانی کوه وِسُویوس در غرب ایتالیا، در سال 79 پس از میلاد مسیح، چنان شدید بوده که مغز بعضی از قربانیانش را تبدیل به شیشه نموده است. آتشفشانی وسُویوس در غرب ناپل، شهر های پمپی و هرکولانیوم (این روز ها اِرکولانوم) را ظرف فقط چند دقیقه، زیر ابری از خاکستر و مواد مذاب مدفون و هزاران نفر را در جا هلاک کرد.

اکنون باستان شناسان قطعاتی براق از شیشه سیاه را داخل جمجمه یکی از قربانیان آتشفشان در هرکولانیوم کشف نموده اند که در واقع بخشی از مغزش بوده است.

تیم باستان شناسان به رهبری پیر پائولو پِترونه، از دانشگاه فدریکوی دوم در ناپل، در مقاله ای در نشریه پزشکی نیوانگلند، گزارش داده اند که مغز قربانی در معرض چنان دمای بالایی قرار گرفته بوده که بلافاصله تبدیل به شیشه شده است.

آزمایش تکه چوب سوخته ای که در کنار پیکر این قربانی یافت شده، نشان می دهد که دمای محیط در جریان آتشفشانی، احتمالا به 520 درجه سانتیگراد رسیده بوده است.

این نخستین باری است که پژوهشگران در یک پیکر باستانی قطعات مغز پیدا می نمایند، زیرا معمولا مغز انسان و جانوران پس از مرگ به سرعت تجزیه و متلاشی می گردد. مغز شیشه ای متعلق به یک مرد 25 ساله است که تصور می گردد مامور محافظت از معبدی بوده که آگوستوس، امپراتور سابق روم، در آن پرستش می شده است.

پبکر این مرد در جریان حفاری های دهه 1960 کشف شد. او روی صورت در تختی پوشیده از خاکستر آتشفشانی یافت شد. پترونه و همکارانش با پیدا کردن پروتئینی که معمولا در بافت مغزی وجود دارد، ثابت نموده اند تکه شیشه یافت شده در جمجمه این مرد، بخشی از مغز او بوده است. این پروتئین در خاکستر های اطراف جسد سوخته یافت نشده است.

در این مقاله نتیجه گیری شده است: آزمایش روی ماده شیشه ای داخل جمجمه قربانی، حاوی پروتئین موجود در بافت مغز، و اسید های چرب موی بشر بوده و نشان می دهد این بافت مغز انسان است که بر اثر دما تبدیل به شیشه شده است. ریزش خاکستر، سنگ و گاز بسیار داغ آتشفشان وسویوس بر شهر های هرکولانیوم چربی بدن قربانیان را مشتعل و بافت های نرم بدن هایشان را تقریبا بلافاصله تبخیر نموده بوده است. به دنبال این آتشفشانی، دمای هوا ناگهان به شدت افت کرد.

رد پای این شرایط وحشتناک در توده جامد و متخلخل داخل سینه قربانی نیز دیده شده است. این شواهد هرگز در تاریخ کشفیات باستان شناسی سابقه نداشته است و موارد آن، فقط پس از بمباران های هوایی جنگ جهانی دوم بر شهر های درسدن و هامبورگ دیده شده است.

پترونه پیشتر نتیجه گیری نموده بود که دمای ناشی از آتشفشان وسویوس چنان بالا بوده که موجب تبخیر مایعات بدن و ترکیدن جمجمه در بعضی از قربانیان شده که برخلاف نگهبان معبد آگوستوس توانسته بوده اند خود را به داخل انبار های سنگی قایق در کنار ساحل برسانند.

او گفت: تنها راه حفظ حیات در جریان آتشفشان حفظ حداکثر فاصله از کوه است.

پترونه به نشریه گاردین گفت: حتی در داخل ساختمان ها، همان طور که در قربانیان هرکولانیوم، پمپی و آبادی های نزدیک به آن می بینیم، مردم تا 20 کیلومتری محل آتشفشان، به خاطر دمای بالای خاکستر های آتشفشانی از میان می فرایند. این هشداری به سه میلیون نفرساکنان حومه شهر ناپل است.

هرچند بسیار از ساکنان هرکولانیوم و پمپی در یک لحظه بر اثر دمای بی نهایت کشته شدند، بسیاری دیگر از مردم در نتیجه استنشاق گاز های سمی به مرگی کندتر و دردناک تر هلاک شدند.

این نتیجه گیری پژوهشی جداگانه است که گزارش آن اخیرا در نشریه آنتیکوئیتی منتشر شده است. آزمایش روی استخوان های بعضی از قربانیانی که در داخل خانه های سنگی محل نگهداری قایق ها یافت شده، نشان می دهد ماده کلاژن همچنان در بافت آن ها وجود داشته است. این بدان معنی است که قربانیان در معرض دمای بالای 300 درجه سانتیگراد قرار نگرفته بوده اند.

تیم تامسون، مؤلف ارشد این مقاله از دانشگاه تی ساید، می گوید: مردم در این انبار ها پناه گرفته و در آن ها حبس شدند. فرض بر آن بوده است که بدن آن ها بر اثر دمای بالا بلافاصله تبخیرشده بوده است.

او در ادامه گفت: اما جالب اینجاست که ضمن آن که در پیکر آن ها مقادیر قابل توجهی ماده کلاژن پیدا نموده ایم، تاثیر دمای بالا در تبلور استخوان هایشان هم یافت شده است. همچنین کشف نموده ایم قربانیان بر اثر دمای بالا نسوخته بوده اند.

منبع: ایندیپندنت

گروه ساختمانی آبان: گروه ساختمانی آبان: بازسازی ساختمان و تعمیرات جزئی و کلی و طراحی ویلا و فضای سبز و روف گاردن، طراحی الاچیق، فروش درب های ضد سرقت